Usunięcie zęba, czyli jego ekstrakcja nie jest przyjemnym i komfortowym doświadczeniem. Po przeprowadzeniu tego zabiegu może czasami dochodzić do różnych powikłań. Jednym z nich jest suchy zębodół, który objawia się silnym, pulsacyjnym bólem, obrzękiem, a także nieprzyjemnym zapachem z ust. Do czynników wystąpienia tego zaburzenia zalicza się między innymi palenie papierosów i niewłaściwą higienę jamy ustnej.
Suchy zębodół, czyli bolesne powikłanie po ekstrakcji zęba
Suchy zębodół (łac. alveolitis sicca) to zaburzenie, które w stomatologii określa się bólem poekstrakcyjnym oraz poekstrakcyjnym zapaleniem zębodołu. Takie powikłanie występuje często po usunięciu zęba stałego. Przyjmuje się, że z problemem tym zmaga się od 2% do 4% pacjentów i może być on wynikiem np. nieprawidłowej higieny jamy ustnej po wykonanym zabiegu. Stan ten potocznie określany jest też jako suchodół zęba oraz pusty zębodół. Rozwija się na skutek zapalenia zakończeń nerwowych znajdujących się w obszarze zębodołu i objawia intensywnym, pulsacyjnym, silnym bólem. Tego stanu nie należy lekceważyć. Konieczna jest wizyta w gabinecie stomatologicznym i podjęcie przez dentystę odpowiedniego leczenia. Suchy zebodół najczęściej dotyka osoby pomiędzy 20 a 40 rokiem życia i zwykle na tę dolegliwość uskarżają się kobiety. Stan zapalny w zębodole dotyczy kości i najczęściej powstaje po wyrwaniu zębów trzonowych w żuchwie. Jest to jedna z najbardziej dotkliwych, bolesnych i uciążliwych dolegliwości. Leczenie wymaga czasu, jednak istotną kwestią jest to, że zaburzenie nie zagraża zdrowiu pacjenta.
Jak wygląda suchy zębodół?
Po zabiegu ekstrakcji zęba zębodół wypełnia się krwią, a następnie powinien wytworzyć się skrzep, który w naturalny sposób zabezpiecza kość przed wystąpieniem stanu zapalnego. Jest to prawidłowy proces wpływający na gojenie się rany. Natomiast gdy na skutek różnych czynników skrzep zanika lub nie dochodzi do jego powstania, wtedy zębodół jest suchy. W miejscu usunięcia zęba widoczna jest kość, a także pojawia się obrzęk i zaczerwienienie.
Przyczyny suchego zębodołu po ekstrakcji
Na prawidłowy proces gojenia się rany po zabiegu wyrwania zęba, wpływa powstanie skrzepu w zębodole. W innym przypadku dochodzi do powikłań, dlatego należy przestrzegać zaleceń stomatologa. Skrzep może zostać uszkodzony, gdy w zbyt krótkim czasie po wyrwaniu zęba nastąpi spożycie posiłku. Ryzyko wystąpienia suchego zębodołu zwiększa się też na skutek intensywnego płukania jamy ustnej bezpośrednio po zabiegu ekstrakcji.
Przyczyną powikłań po usunięciu zęba jest palenie papierosów. Dzieje się tak na skutek oddziaływania tlenku węgla, który destrukcyjnie wpływa na ukrwienie tkanek. Upośledzenie procesu gojenia rany poprzez wypłukanie skrzepu może nastąpić w wyniku spożywania gorących potraw. Do wystąpienia suchego zębodołu dochodzi też z powodu zaburzeń hormonalnych, zaburzeń krzepnięcia krwi oraz nieprawidłowości związanych z funkcjonowaniem układu odpornościowego. Niekiedy przyczyną jest brak odpowiednich witamin, niedożywienie, a także zmaganie się pacjenta ze skazą krwotoczną, czy też takimi chorobami jak białaczka, miażdżyca, a także cukrzyca. Trudności w gojeniu się ran mogą również wynikać z nadciśnienia i zakażeń wirusowych. Na powikłania po wyrwaniu zęba narażone są osoby w podeszłym wieku. Warto też pamiętać, że do poekstrakcyjnego zapalenia zębodołu może doprowadzić niewłaściwa higiena jamy ustnej.
Objawy suchego zębodołu
Po zabiegu usunięcia zęba suchy zębodół łatwo można rozpoznać po charakterystycznych objawach. Pacjent odczuwa ból zęba, który może pulsować i promieniować do skroni i ucha. Dolegliwość ta wynika z braku skrzepu (zębodół jest pusty) i jest na tyle silna, że nawet leki przeciwbólowe nie są w stanie pomóc. Suchy zębodół przyjmuje szarobrunatną barwę. Z jamy ustnej wydobywa się nieprzyjemny zapach, miejsce po wyrwaniu zęba jest zaczerwienione, obrzęknięte i wrażliwe na dotyk. U pacjenta może wystąpić gorączka, trudności z otwieraniem ust, brak odczuwania smaku, a także powiększenie węzłów chłonnych.
Czy antybiotyk pomaga na suchy zębodół?
W leczeniu suchego zębodołu stosuje się działanie miejscowe. Wielu stomatologów decyduje się też na podanie pacjentowi antybiotyków, żeby zmniejszyć dolegliwości bólowe i ich intensywność po ekstrakcji zęba. Leki te stosuje się zwłaszcza, gdy w przypadku braku skrzepu oprócz charakterystycznych i częstych objawów pacjent ma gorączkę oraz powiększone węzły chłonne. Antybiotyki, które zmniejszają dolegliwości i przynoszą choremu dużą ulgę oraz przyspieszają gojenie się rany to np. azytromycyna, amoksycylina, metronidazol, klawunat, a także klindamycyna. Na minimalizowanie powikłań poekstrakcyjnych stosuje się chloroheksydynę, która może występować w postaci żelu. Wykazuje się działaniem antyseptycznym, hamuje rozwój bakterii, zapobiega infekcjom i zabezpiecza przed namnażaniem się patogenów w tkankach.
Ile kosztuje leczenie suchego zębodołu?
Po usunięciu zęba zawsze odczuwalne są dolegliwości bólowe, co jest normalne po takim zabiegu. Przeważnie trwają one od dwóch do nawet czterech dni. Jednak, gdy ból nie ustępuje, a dodatkowo pojawiają się inne objawy wskazujące na suchy zębodół, wtedy należy zgłosić się do stomatologa, który dokonywał usunięcia zęba. W takim wypadku zazwyczaj leczenie jest bezpłatne. Gdy korzystamy z usług innego dentysty, wtedy koszt usługi może się kształtować między 120, a 180 zł.
Jak przyspieszyć gojenie się suchego zębodołu?
Gdy ból po ekstrakcji zęba nie ustępuje, a nawet staje się coraz bardziej dokuczliwy, wtedy konieczna jest wizyta w gabinecie stomatologa. Najważniejsze, żeby stosować się do zaleceń lekarza, co pozwoli na przyspieszenie gojenia rany. Podczas leczenia dentysta dokładnie obejrzy pusty zębodół i przede wszystkim oczyści go z nagromadzonych tam resztek pokarmowych. W przypadku niedbale wykonanego zabiegu być może trzeba też będzie usunąć resztki zęba, które pozostały w zębodole. Po tych czynnościach należy dokładnie przepłukać jego powierzchnię roztworem soli fizjologicznej, co złagodzi dolegliwości i przyspieszy gojenie rany. Czasami też zamiennie stosuje się płukankę z wodorowęglanu sodu. Po takich zabiegach pacjent może przyjąć środki przeciwbólowe, a także leki, które wpłyną na zahamowanie rozwoju stanów zapalnych w jamie ustnej. Skutecznym sposobem na dolegliwości jest też umieszczenie w zębodole gazika z mieszanką tlenku cynku, eugenolu i jodoformu. Taki mini-kompres pozostawia się w miejscu rany do trzech dni.
W leczeniu suchego zębodołu stosuje się laseroterapię, co skutecznie zmniejsza ból i likwiduje stan zapalny w jamie ustnej. Czasami łączy się ją także z działaniem pola magnetycznego (magnetolaseroterapia). W zmniejszeniu obrzęku i lepszego gojenia się ran po usunięciu zęba doskonale sprawdza się ozon. Proces leczenia pustego zębodołu najczęściej trwa ok. 14 dni, jednak zależy on nie tylko od zastosowanej metody, ale także wykonywania przez pacjenta zaleceń podanych przez lekarza.
Jak wygląda prawidłowy zębodół po ekstrakcji zęba?
Po usunięciu zęba w zębodole pojawia się krew. Z jej składników w celu zatamowania krwawienia i naprawy tkanek w wyniku krzepnięcia wytwarza się skrzep, który powinien całkowicie pokryć powierzchnię zębodołu. Gdy jest prawidłowy przyjmuje barwę wiśniową lub czerwonobrunatną. Po pewnym czasie staje się szary lub żółtoszary. Skrzep zabezpiecza widoczną kość i wpływa na szybsze gojenie się rany. Jeśli proces przebiega właściwie, wtedy po kilku dniach skrzep przekształca się w tkankę ziarninową, a następnie w łączną. Po ok. trzydziestu dnach zębodół praktycznie w całości wypełniony jest tkanką kostną.
Suchy zębodół nieleczony
Jeśli po usunięciu zęba dolegliwości bólowe się nasilają nie należy tego bagatelizować. Konieczna będzie wizyta w gabinecie stomatologa, zwłaszcza gdy przyjmowanie leków przeciwbólowych nie przynosi ulgi. Dentysta po przeprowadzonym wywiadzie z pacjentem, a następnie zbadaniu go, stawia diagnozę. Najczęściej stosuje leczenie miejscowe. Jego celem jest zahamowanie bólu i spowodowanie zagojenia rany po wyrwaniu zęba. Konieczne jest stosowanie się do wszystkich zaleceń lekarza.
Brak leczenia suchego zębodołu może doprowadzić do powstania ropnia. Jego wnętrze wypełnione jest obumarłymi komórkami, a także rozwijającymi się bakteriami. W takim przypadku lekarz nacina ropień, a następnie usuwa powstałą ropę, co zabezpiecza pobliskie tkanki przed zakażeniem. Często stosuje się również łyżeczkowanie zębodołu.W skrajnych przypadkach infekcja przyczynia się do zapalenia kości, co może wymagać leczenia szpitalnego. Dla przyspieszenia procesu gojenia się rany niekiedy podaje się pacjentowi antybiotyki.
